🐘 Zapalenie Mięśnia Gruszkowatego Forum

zespół mięśnia gruszkowatego, terapia manualna, diagnozowanie, leczenie WSTĘP Zespół mięśnia gruszkowatego został opisany po raz pierwszy przez Robinsona w 1947 roku jako zbiór objawów bólowych w regionie odcinka lędźwiowego kręgosłupa lub pośladka, promieniujących do kończyny dolnej. Z danych epidemio‑ Głównym wskaźnikiem tego, że jest zapalenie mięśnia gruszkowatego, jest bolący ból w stawie biodrowym i podudzi, który nasila się podczas chodzenia i ustępowania w pozycji leżącej. Szczególnie nieprzyjemne doznania pojawiają się w samym pośladku. Podczas leczenia zespołu mięśnia gruszkowatego powinno się równolegle wprowadzać terapię i ćwiczenia na: - ruchomość stawu biodrowego i stawów biodrowych - krzyżowych (mobilizacje, PIR) - dyskopatię i problemy z kręgosłupem lędźwiowym. W poniższym filmiku z kanału dorehabilitacji.pl na youtube pokazałem testy oraz ćwiczenia Jeśli mamy odpowiedzieć na pytanie jak spać przy bólach mięśnia gruszkowatego to odpowiadamy, że najlepiej na boku lub na plecach. Jeśli zdecydujecie się na pozycję na plecach warto podłożyć pod nogi coś, co pozwoli nogą na spoczywanie w pozycji zgięcia 90 stopni w stawach biodrowych i kolanowych. Zapalenie mięśnia sercowego to choroba o szerokiej etiologii. Za jego główną przyczynę uważa się zakażenia wywołane przez parwowirusy B19. Wśród wirusów odpowiedzialnych za ZMS możemy wyróżnić ponadto HHV-6, polio, HCV czy wirusa grypy oraz różyczki. Rzadziej może być to konsekwencją infekcji bakteryjnej, pierwotniakowej Zespół mięśnia gruszkowatego objawia się bólem w regionie odcinka lędźwiowego kręgosłupa lub pośladka promieniującym do kończyny dolnej. Może powodować przewlekły ból, bliznowacenie i porażenie nerwu kulszowego. Dyskomfort pojawia się, gdy mięsień gruszkowaty uciska lub drażni nerw kulszowy. Do chorób najczęściej współistniejących z FB należą choroby reumatyczne o podłożu zapalnym (toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, spondyloartropatie), inne choroby z zajęciem stawów (borelioza, sarkoidoza), niektóre choroby endokrynologiczne (niedoczynność lub nadczynność tarczycy, nadczynność Ponieważ zespół mięśnia gruszkowatego jest trudny do zdiagnozowania, często osoby cierpiące na ten problem są leczone na inne schorzenia i nie uzyskują postępów w terapii. Również ze względu na problemy diagnostyczne często osoby z niejasnym bólem biodra mogą otrzymać tą diagnozę pomimo, że zespół mięśnia gruszkowatego Zapalenie mięśnia sercowego to schorzenie, które objawia się dusznościami, bólem w klatce piersiowej oraz kołataniem serca. Przyczyn choroby jest wiele, jednak najczęściej występujące to: czynniki zakaźne, leki oraz substancje toksyczne. Zapalenie mięśnia sercowego można leczyć przyczynowo lub objawowo - w zależności od przyczyny. WUXs. Fot. Staras / Getty Images Zespół mięśnia gruszkowatego objawami może przypominać rwę kulszową, czyli schorzenie z grupy chorób korzeniowych pochodzenia kręgosłupowego, ze względu na bezpośredni kontakt z nerwem kulszowym w przebiegu swojego brzuśca mięśniowego. Schorzenie jednak rozwija się wskutek innych mechanizmów. Diagnostyka zespołu mięśnia gruszkowatego wykorzystuje badania obrazowe oraz szereg testów funkcjonalnych służących wykluczeniu podobnych objawów schorzeń układu mięśniowo-nerwowego kończyny dolnej, w celu ustalenia odpowiedniego postępowania usprawniającego. Leczenie zespołu mięśnia gruszkowatego wykorzystuje głównie metody postępowania zachowawczego, rehabilitację – w tym ćwiczenia i fizykoterapię, masaże i farmakoterapię. Polecamy: Rwa kulszowa, czyli popularne korzonki: przyczyny, objawy, leczenie i rehabilitacja tego schorzenia Zespół mięśnia gruszkowatego Zespół mięśnia gruszkowatego, zwany również rwą gruszkowatą, to zbiór objawów charakterystycznych dla wzmożonego napięcia włókien mięśnia i wywołania jego patologicznym stanem podrażnienia nerwu kulszowego przebiegającego w bezpośrednim sąsiedztwie brzuśca mięśnia. Charakteryzuje się dolegliwościami bólowymi w okolicach swojego położenia, tzn. pomiędzy drugim a czwartym kręgiem kości krzyżowej, otworem kulszowym większym a wierzchołkiem krętarza większego kości udowej, z tendencją do promieniowania wzdłuż przebiegu nerwu kulszowego przez pośladek do kończyny dolnej. Ćwiczenia na zespół mięśnia gruszkowatego oraz intensywna fizykoterapia w znacznym stopniu wspierają uwolnienie struktur nerwowych, powrót sprężystości włókien mięśniowych i ustąpienie uciążliwych objawów schorzenia. Zaniechane leczenie zespołu mięśnia gruszkowatego może prowadzić do przewlekłych zespołów bólowych obręczy biodrowej, trwałego ucisku i bliznowacenia nerwu kulszowego, a ostatecznie może stać się przyczyną jego porażenia. Polecamy: Ból nerwu kulszowego – co go powoduje? Co robić, gdy wystąpi? Czym jest rwa kulszowa? Jak wygląda leczenie? Zobaczcie na filmie: Zobacz film: Rwa kulszowa, objawy, przyczyny, leczenie. Źródło: 36,6 Zespół mięśnia gruszkowatego – przyczyny Etiologia zespołu mięśnia gruszkowatego jest bardzo rozległa, ze względu na rozbudowaną anatomię okolicy ciała, w której znajduje się mięsień gruszkowaty oraz specyficzny przebieg nerwu kulszowego w okolicy mięśnia, tzn. nerw może przebiegać tuż pod mięśniem lub przechodzić przez jego brzusiec, dzieląc go na dwie części, co zwiększa ryzyko uszkodzenia jego włókien na skutek wszelkich zmian trwających w obrębie mięśnia, np. skrócenie włókien i stany zapalne mięśnia gruszkowatego, uszkodzenie struktur okołomięśniowych, uraz mechaniczny. Wśród innych przyczyn zespołu mięśnia gruszkowatego wyróżnia się zmiany przeciążeniowe mięśnia wynikające z siedzącego stylu życia, wad postawy i błędów treningowych, np. nieprawidłowe wzorce ruchowe, dysharmonia mięśniowa. Zespół mięśnia gruszkowatego może być też efektem innych schorzeń, np. uszkodzeń krążka międzykręgowego. Zespół mięśnia gruszkowatego – objawy Poza dolegliwościami bólowymi w pośladku i na bocznej powierzchni uda z tendencją do promieniowania wzdłuż kończyny dolnej oraz nasilające się podczas długotrwałego siedzenia, stania i leżenia, wstawania, kucania czy wchodzenia po schodach, do grupy objawów schorzenia zalicza się parestezje sięgające nawet stopy, tkliwość palpacyjną pośladka, ograniczenie rotacji wewnętrznej w stawie biodrowym, ustawienie spoczynkowe stawu biodrowego w rotacji zewnętrznej z predyspozycjami do powstania przykurczu mięśnia gruszkowatego i rozwinięcia się asymetrii kończyn dolnych, co często mylnie kojarzone jest z zablokowaniem stawu krzyżowo-biodrowego, ból podczas wypróżniania. Polecamy: Staw biodrowy – budowa. Skąd się bierze ból w pośladku lub pachwinie? Zespół mięśnia gruszkowatego – diagnostyka Diagnostyka zespołu mięśnia gruszkowatego polega na wykluczeniu chorób o podobnych objawach, np. stenozy kanału kręgowego czy dyskopatii. W tym celu wykonuje się szereg badań obrazowych, np. RM kręgosłupa lędźwiowego oraz testy funkcjonalne, test Freiberga na zespół mięśnia gruszkowatego, gdzie pacjentowi w leżeniu tyłem terapeuta ustawia biernie kończynę dolną w rotacji wewnętrznej w stawie biodrowym przy wyprostowanym kolanie, wywołując kompresję nerwu kulszowego przez mięsień gruszkowaty i prowokowanie dolegliwości bólowych. Ból bocznej strony pośladka i uda świadczy o dodatnim wyniku badania. Polecamy: Ćwiczenia na rozciąganie kręgosłupa. Jakie rozciągać kręgosłup lędźwiowy, piersiowy i szyjny? Jak leczyć zespół mięśnia gruszkowatego? Leczenie schorzenia skupia się na uwolnieniu nerwu kulszowego, zmniejszeniu stanu zapalnego mięśnia i wzmożonego napięcia jego włókien. W tym celu polecana jest przede wszystkim rehabilitacja zespołu mięśnia gruszkowatego, uwzględniająca zabiegi fizykalne, miejscową krioterapię, elektroterapię, ultradźwięki, masaż poprzeczny mięśnia gruszkowatego, ćwiczenia rozciągające mięsień gruszkowaty i kręgosłup lędźwiowy oraz rozluźnianie rotatorów, prostowników i odwodzicieli stawu biodrowego po stronie zespołu, terapię mięśniowo-powięziową oraz rozprężanie punktów spustowych, kinesiotaping pośladka i stawu biodrowego. Leczenie zespołu mięśnia gruszkowatego często uzupełnia się o farmakologię przeciwbólową i przeciwzapalną. W przypadku braku efektywności rehabilitacji wprowadza się metody inwazyjne, uwalniające struktury mięśnia gruszkowatego, np. poprzez nacięcie jego włókien. Bibliografia: K. Zaworski, „Terapia manualna w diagnozowaniu i leczeniu zespołu mięśnia gruszkowatego – studium przypadku”, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2015, Tom 21, Nr 2, Wydawnictwo Instytutu Medycyny Wsi, Lubin. Przejdź do zawartości NowościWykładyFilmyPlacówkiKatalogO nasKontakt Zespół mięśnia gruszkowatego – niesforny brat rwy kulszowej?Bóle w dolnej części pleców kojarzą nam się najczęściej z rwą kulszową. Co jednak, jeśli dotykają również bioder oraz pośladków i towarzyszy im drętwienie? Możliwe, że mamy do czynienia z zespołem mięśnia gruszkowatego. Czym jest zespół mięśnia gruszkowatego? Zespół mięśnia gruszkowatego jest powiązany z rwą kulszową i oba te stany dają wiele wspólnych objawów. Może, choć nie musi, być następstwem rwy kulszowej. Jednak wynika on z przykurczu mięśnia gruszkowatego, który znajduje się głęboko w pośladku, biegnąc od przyczepu kości krzyżowej, do wierzchołka krętarza większego kości udowej. Jeśli nasza budowa jest prawidłowa, bezpośrednio pod nim przechodzi nerw kulszowy, który może być przez ten mięsień uciskany. Ponieważ znajdują się obok siebie i mają podobne funkcje, ból nerwy kulszowego i mięśnia gruszkowatego bywają ze sobą mylone. Ten drugi ma bardzo istotną rolę w stabilizacji stawów i ruchu bioder, pośladków i nóg oraz równowadze. Wspiera staw biodrowy przy obracaniu i poruszaniu się, a także podnoszeniu. Zespół mięśnia gruszkowatego traktowany jest najczęściej przeciwzapalnymi i przeciwskurczowymi lekami oraz fizjoterapią. Skąd się bierze? Jak czytamy na w magazynie Journal of the American Osteopathic Association, najważniejszą przyczyną zespołu mięśnia gruszkowatego jest zablokowanie przez niego nerwu kulszowego. Problem ten może rozwinąć się po jednej lub obu stronach ciała. U wielu starszych osób dochodzi do rozwoju nieprawidłowości wokół tego nerwu, co bywa spowodowane niewyleczonym, dawnym urazem. Schorzenie to dzieli się na przypadki pierwotne i wtórne. Te pierwsze spowodowane są zmianami anatomicznymi, np. rozszczepieniem mięśnia, te drugie zaś np. urazami. Jak pokazują badania, znacznie częściej występuje typ wtórny dolegliwości – jest to nawet 75% przypadków. Często dochodzi do niego np. z powodu nadwyrężenia mięśni okolic bioder i pośladków, zarówno w czasie pracy, jak i treningu. Powodem są również urazy i kontuzje dolnych części ciała lub silny stan zapalny w organizmie, który osłabia mięśnie. Uważa się, że do czynników ryzyka rozwoju zespołu mięśnia gruszkowatego należą: wiek – występuje on najczęściej u osób pomiędzy 40. a 50. rokiem życia, płeć – stan ten dotyka częściej kobiet, zdaniem naukowców wynika to z biomechaniki związanej z szerszymi biodrami u kobiet (wg niektórych raportów kobiety są narażone nawet 6 razy bardziej), doznane urazy okolic bioder, pośladków bądź ud, przebyta rwa kulszowa lub inne problemy z kręgosłupem, dynamiczne wykonywanie powtarzalnych ruchów, przy użyciu dolnej części ciała (np. biegi długodystansowe, kucanie, nieprawidłowe chodzenie – bez przerw treningowych), długotrwałe siedzenie, dieta prozapalna, zwiększająca ryzyko zaburzenia gospodarki elektrolitowej i niedoborów substancji odżywczych, nadwaga lub otyłość, a także niedowaga mogąca osłabiać mięśnie, anatomiczne nieprawidłowości w mięśniu gruszkowatym. Objawy Ból jaki towarzyszy zespołowi mięśnia gruszkowatego może występować prawie codziennie i znacznie upośledzać codzienne funkcjonowanie. Czasami jest to dyskomfort sporadyczny, o stosunkowo łagodnym nasileniu. U niektórych objawy mogą się pogarszać, w miarę postępu stanu zapalnego. Jeśli powodem schorzenia są powtarzalne, obciążające ruchy, warto byłoby choć na jakiś czas zredukować ich wykonywanie. Wśród najczęstszych symptomów znajdują się: ból okolicy bioder i pośladków, mrowienie lub drętwienie dolnej części ciała (w tym stóp), rozdzierający ból dolnego odcinka kręgosłupa, biegnący wzdłuż nóg przez nerw kulszowy, utrudniający poruszanie się oraz odpoczynek, ból towarzyszący dłuższemu staniu lub siedzeniu, kłopoty z chodzeniem, podnoszeniem przedmiotów, pochylaniem się, ćwiczeniem oraz wchodzeniem po schodach, sporadycznie bóle karku, głowy i pleców, ból brzucha i kłopoty z załatwianiem się. Zespół mięśnia gruszkowatego bywa bardzo często mylony z rwą kulszową, przepukliną i innymi problemami obszaru kręgosłupa. Diagnozowanie opiera się zwykle na wywiadzie oraz badaniu fizykalnym, w tym wywieranie nacisku na mięsień lub naciąganie go. Niestety nie istnieje badanie, które pozwalałoby na jednoznaczną diagnozę powstałego schorzenia. Ponieważ żadne badanie obrazujące (np. USG) nie pozwala na zobaczenie zmian, jedyną możliwością jest „opukanie” pacjenta i zebranie informacji dotyczących odczuwanych dolegliwości. Inną możliwością jest wykluczenie tych stanów, które widoczne są dzięki badaniom RM, np. ucisk nerwu kulszowego. Lekarze ustawiają często pacjentów w określonych pozycjach, by sprawdzić czy wywołają one bóle mięśnia gruszkowatego. Jak sobie pomóc? W jaki sposób złagodzić objawy zespołu mięśnia gruszkowatego? Należy pamiętać, że postępowanie zależne jest od przyczyny problemu. Często lekarze zalecają krótkoterminowe przyjmowanie zastrzyków sterydowych bądź przeciwbólowych, by zahamować kurcze mięśni i rozwój stanu zapalnego oraz bólu. Stosowane bywają również leki rozluźniające mięśnie i przeciwzapalne. Środki te są zwykle skuteczne jeśli chodzi o łagodzenie objawów, nie eliminują jednak prawdziwej przyczyny schorzenia. Co może nam pomóc? Fizjoterapia Wielu ekspertów uważa, że fizjoterapia i osteopatia mogą pomóc pozbyć się prawdziwej przyczyny problemów z mięśniem gruszkowatym. Zwykle terapie te obejmują rozciąganie, mobilizowanie i wzmacnianie stawów biodrowych, za pomocą specjalnie opracowanych ćwiczeń uelastyczniających i rozluźniających, a także pracę na podwięziach, by pozbyć się ich „zbicia”. Aby zapobiec nawrotom choroby, ważne jest mobilizowanie stawu biodrowego, a także wzmocnienie mięśnia czworogłowego, dolnej części pleców i rdzenia. Joga i rozciąganie Niektóre typy jogi i konkretne pozycje pomagają wzmocnić rdzeń i plecy, biodra oraz pośladki. Działają również rozluźniająco na mięsień gruszkowaty. Jak wykazano, dla osób cierpiących na zespół mięśnia gruszkowatego, szczególnie korzystne jest wzmocnienie mięśni przywodziciela biodra. Ćwiczenia które rozciągają i wydłużają nogi oraz kręgosłup, pomogą nam również skorygować postawę. Dzięki temu zmniejszy się sztywność i stan zapalny, a co za tym idzie ból wzdłuż nerwu kulszowego. Jak pokazują badania, joga to bezpieczny i skuteczny sposób na radzenie sobie z zespołem mięśnia gruszkowatego. Należy jednak pamiętać, że dobór ćwiczeń i sposób ich wykonywania powinien odbywać się pod okiem specjalistów. Choć możemy praktykować je samodzielnie w domu, konieczny jest profesjonalny instruktaż, z możliwością poprawienia sposobu w jaki układamy ciało – przynajmniej na początku. Oto kilka ćwiczeń, które mogą okazać się pomocne: leżenie na plecach i przenoszenie lewego kolana w kierunku prawego ramienia, leżenie na plecach i przesuwanie pięty w kierunku prawego ramienia, leżenie na plecach i przesuwanie prawego kolana w kierunku prawego ramienia. W każdej pozycji należy pozostać 30-60 sekund. Rozpoczynamy od wykonania 5-10 powtórzeń każdego zestawu, 2-3 razy dziennie. Kiedy ból się zmniejszy, możemy zwiększyć obciążenie bioder. To może być dobry moment na wprowadzenie takich ćwiczeń jak mostowanie bioder i unoszenie zgiętej nogi leżąc na boku, a także ćwiczenia obciążające, jak mini przysiady, kroki odstawno-dostawne wykonywane na ugiętych nogach (monster walk), siadanie i wstawanie itd. Po kilku tygodniach bądź miesiącach, repertuar ćwiczeń może się poszerzyć o bardziej wymagające zestawy. Odpoczynek Zaniechanie wykonywania powtarzających się ruchów (lub ćwiczeń), które mogą być odpowiedzialne za rozwinięcie się zespołu mięśnia gruszkowatego, może pomóc w powrocie do zdrowia. Warto zmniejszać obciążające ruchy lub ćwiczenia, szczególnie te wywierających nacisk na biodra. Jakie będą to czynności? Długie siedzenie (za biurkiem, za kierownicą itd.), bieganie długodystansowe, pokonywanie wzgórz, kucanie, skracanie kręgosłupa przy przyciąganiu kolan do klatki piersiowej, wchodzenie po schodach czy takie aktywności jak np. gra w tenisa. Większość planów terapii wymaga zwiększenia ruchu, by poprawić siłę oraz mobilność. Ponadto odpowiednio opracowane ćwiczenia mają za zadanie rozluźnić konkretne obszary, które toczy stan zapalny. W każdej sytuacji i w przypadku każdej aktywności która ma być częścią programu zdrowienia, należy zasięgnąć opinii specjalisty, by wykonywać wszystkie ruchy prawidłowo. Pozwoli to uniknąć obrażeń oraz zmaksymalizować korzyści płynące z aktywności. Jeśli jesteśmy zmuszeni pracować przy biurku lub długo prowadzić samochód, starajmy się robić przerwy przynajmniej co godzinę, choćby na 5 minut (najlepiej jednak na 10-15 minut). Krótkie spacery czy rozciąganie powinny wspomóc regenerację mięśni. Dieta przeciwzapalna Takie czynniki jak: dojrzały wiek, nadwaga lub otyłość, długotrwałe siedzenie, palenie papierosów, wysoki poziom stresu psychicznego (powodujący napięcie mięśni) czy nieprawidłowa dieta, zwiększają ryzyko problemów z mięśniami i nerwami. Każdy z nich pogłębia również stan zapalny, utrudniając gojenie, zwiększając ból i obrzęk, a także zagrożenie komplikacjami. Dlatego tak ważne jest by zadbać o odpowiednią dietę. Zredukujmy spożywanie: cukru, przetworzonego mięsa, pryskanych roślin, produktów z rafinowanych ziaren, alkoholu i gotowych przekąsek. Pamiętajmy o odpowiedniej podaży potasu i magnezu, co pomoże zmniejszyć skurcze i ból mięśni. Bardzo ważne są również zdrowe tłuszcze (np. awokado, oliwa z oliwek czy olej kokosowy) oraz chude, ekologiczne białko – jaja z wolnego wybiegu, ekologiczne mięso itd. Nie zapominajmy o produktach sfermentowanych, jak kombucha czy kefir, które pomogą nam zadbać o obecność probiotyków w jelitach. To jednak nie koniec. W walce z problemami mięśniowymi pomoże również kurkuma, kwasy tłuszczowe omega-3 czy koenzym Q10. Skuteczne zarządzanie bólem Niektóre badania wykazały, że stosowanie zimnych i ciepłych okładów może pomóc rozluźnić mięśnie i zahamować stan zapalny. Najlepiej stosować je przed sesją fizjoterapeutyczną lub rozciąganiem, co pomoże zmniejszyć dyskomfort. Unikajmy jednak ciepłych okładów natychmiast po doznaniu urazu, jeśli w jego wyniku ucierpiały mięśnie. Sięgajmy po nie dopiero po kilku dniach, przykładając je na 15-20 minut. Ich temperatura nie powinna być jednak zbyt wysoka. Dobrym pomysłem może okazać się również ciepła kąpiel z dodatkiem olejków eterycznych (np. z mięty pieprzowej, lawendy czy pomarańczy), które pomogą rozluźnić mięśnie i poprawić krążenie. Dla zwolenników zimnych doznań przydatne będą lodowe okłady, stosowane co 2-3 godziny, na 10-15 minut. Czasami terapia taka wymaga wsparcia lekami przeciwbólowymi bez recepty, które powinny być jednak przyjmowane krótkotrwale. Nie zapominajmy również o akupunkturze czy masażach, które również mogą pomóc zmniejszyć napięcie i ból. Obie metody powodują uwalnianie endorfin (hormonów szczęścia), które mają działanie przeciwbólowe, masaż dodatkowo eliminuje zrosty tkanek. Więcej na temat masaży pisaliśmy tutaj, tutaj i tutaj. Źródła: Opracowała Ewa Wysocka Zapisz się do newslettera Zapisz się do newslettera Tytuł ODBLOKUJ NATURALNE PROCESY ZDROWIENIAPoznaj Cztery Filary Długowieczności O AkademiiAkademia Długowieczności to społeczność, której celem jest propagowanie idei zdrowej i satysfakcjonującej długowieczności. LinkiSocial MediaAkademia Długowieczności © 2005 - 2022 | Wszelkie prawa zastrzeżone Serwis ma charakter edukacyjny, treści na nim umieszczone nie stanowią i nie mogą zastąpić porady lekarskiej. Właściciel serwisu dokłada wszelkich starań, aby podawane w nim informacje były poprawne merytorycznie i zgodne z obecną wiedzą specjalistyczną jednakże ostateczna decyzja dotycząca form i przebiegu leczenia należy do lekarza. Redakcja i właściciel serwisu nie ponoszą odpowiedzialności wynikającej z zastosowania informacji zamieszczonych na stronach serwisu, którego właściciel nie prowadzi działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy o działalności leczniczej. Page load link Przejdź do góry Witam, miesiąc temu miałam zdiagnozowany zespół mięśnia gruszkowatego. Przyjełam serie zastrzyków Milgamma, leki przeciwbólowe i zwiotczajace mieśnie. Zakończyłam leki, ból minął natomiast pozostał częściowy niedowład lewej nogi. Stojąc na lewej nodze nie jestem w stanie stanąć na palcach, natomiast przenosząc ciężar ciała w obu nogach na pięty nie jestem w stanie w lewej nodze zadrzeć palców do góry w takim zakresie jak w prawej. Właściwie nie wiele się ruszają. Kuleje i tak jakbym nie miała siły w tej nodze... Czy to samo minie tylko potrzebuje czasu i jest to naturalny objaw po tego typu urazach? Czy mogę w jakiś sposób przyspieszyć rekonwalescencje żeby wrócić do pełnej sprawności? Pozdrawiam KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu Badanie krwi Ortopedia Niedowład kończyn Leki przeciwbólowe Bóle mięśni Noga Mięśnie Co jeść przy dolegliwościach ze strony układu ruchowego? Twój układ ruchowy daje Ci w kość? Pokonaj to... dietą. Sprawdź, co warto jeść, aby kręgosłup nie bolał. Dietetyk kliniczny podpowiada, na jakie produkty warto zwrócić uwagę. Lek. Tomasz Kowalczyk Ortopeda 84 poziom zaufania przede wszystkim rehabilitacja szczególnie terapia manualna 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Ból palca u nogi po uderzeniu – odpowiada Dr n. med. Maciej Kasparek Dlaczego nie odzyskałem sprawności po operacji ścięgna Achillesa? – odpowiada Dr n. med. Marek Rawski Daczego boli mnie bark z przodu? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Bóle przy zerwaniu mięśnia w kolanie – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Dlaczego czuję ból po artroskopii kolana? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Czy może pojawić się znów ból mięśnia gruszkowatego? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Czym mogło być spowodowane przywrócenie sprawności w rękach? – odpowiada Mgr Paweł Czarnocki Złamanie przynasady dalszej lewej piszczeli a zdjęcie gipsu – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Jak pozbyć się zasinienia u osoby po naderwanie mięśnia półbłoniastego? – odpowiada Mgr Magdalena Szelągowska Dolegliwości bólowe w jednym stawie krzyżowo-biodrowym – odpowiada dr Łukasz Michalak artykuły Czułam, jakbym stąpała po rozżarzonych węglach. W żyłach krążyła tylko morfina i ketonal Mam 24 lata, a za sobą 5 operacji stawu biodrowego Michał Jurecki doznał kolejnej kontuzji Michał Jurecki może mówić o sporym pechu. Zaledwie Metoda PNF - na czym polega, wskazania, zalety Metoda PNF w tłumaczeniu na język polski oznacza p

zapalenie mięśnia gruszkowatego forum